W imieniu Organizatorów i swoim, zapraszamy serdecznie na wystawę fotografii Piotra Krupy „Barwy natury oczami ptaka”, której wernisaż odbędzie się 26 stycznia 2017 roku o godzinie 18:00 w Piwnicy PodCieniami – Muzeum Rzemiosła w Krośnie, Rynek 5, Krosno.

wystawa będzie czynna do 17.02.2017.
Wystawa jest Nagrodą Dyrektora Muzeum Rzemiosła w Krośnie w 8. Ogólnopolskim Biennale Fotografii „Krosno – Miasto i ludzie. Pozdrowienia z Krosna” 2015 za pracę „Bez tytułu”.

Piotr Krupa (1966 – 2016)
Urodzony w Rzeszowie. Artysta fotografik, pilot, podróżnik, dziennikarz „Przeglądu Lotniczego”. Członek do Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Rzeszowskiego Stowarzyszenia Fotograficznego. Jego prace zauważane i nagradzane były w wielu konkursach krajowych i zagranicznych (m. in. IPA, National Geographic). Prace Piotra Krupy pokazywane były na kilkadziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Członek Aeroklubu Polskiego, gdzie jako przedstawiciel Kadry Polski reprezentował nasz kraj na ogólnopolskich oraz światowych pokazach i zawodach motoparalotniowych (wielokrotny medalista mistrzostw Polski, Europy i Świata). Połączył dwie pasje, które składają się na to, że fotografuje z innej perspektywy – z „lotu ptaka”. Zginął podczas zawodów motoparalotniowych „Riverfly” w 2016 roku w Płocku.

Fascynującym rezultatem połączenia dwóch pasji Piotra Krupy: fotografii i motoparalotniarstwa, jest jego obszerna i oryginalna twórczość. Widoki Ziemi z wysokości lotu ptaka – główny temat, w którym się twórczo realizuje, naznaczone są jakością technicznego mistrzostwa, jakie osiągnął w obu tych dziedzinach. Jednak o ich wartości artystycznej decyduje zupełnie coś innego: to coś, to umiejętność posługiwania się fotograficznymi środkami wyrazu i budowania przy ich pomocy własnej, indywidualnej formy wypowiedzi twórczej. W fotografiach Piotra Krupy bowiem z trudem odczytuję się rzeczywistość, choć są one z niej zdjętymi, wiernymi kalkami. Zapewne w dużej mierze dlatego, że tylko nie liczni mają możliwość oglądać ją z takiej perspektywy- ale przede wszystkim dlatego, że odbiera się je jako czysto abstrakcyjne obrazy. Obrazy zachwycające bogactwem wysmakowanych struktur, skomplikowanych rysunków i wyrafinowanych, światłem tonowanych barw, scalonych w harmonijną całość kompozycją kadru. Te skojarzenia z obrazem- jego płaskością- dodatkowo pogłębia sposób fotografowania: artysta najczęściej ustawia obiektyw prostopadle w dół, co pozwala mu optycznie spłaszczać wypukłości terenu, wykorzystywać graficzne walory cieni i unikać zniekształceń przestrzeni, spowodowanych zarówno kulistością Ziemi, jaki i rozmywaniem się ostrości, będącego skutkiem różnic w odległościach. Jakkolwiek wydaję się, że celem artysty jest tu przede wszystkim uzyskanie efektu estetycznego, ten zabieg służy także dokumentalnemu aspektowi tych zdjęć, stanowiącego niejako ich „drugie dno”. Jak na rozmaitość fotografowanych „krajobrazów” i miejsc, barw i światła różnych pór dnia i roku, prace Piotra Krupy cechuje nadrzędna, wspólna im wszystkim równowaga i – przy ogromnej rozległości i mnogości fragmentów przestrzeni, z których „wycina” swoje obrazy- oszczędność kompozycji. Szuka uporządkowanych rytmów: często wykorzystuje do tworzenia plastycznych podziałów prac długie, gładkie pasma rzek i cieków wodnych oraz równolegle układające się wzdłuż nich pasy kamienistych lub piaszczystych brzegów i lasów. Czasem zawęża kadr do pojedynczej formy krajobrazowej, znajdującej się na tle wizualnie jednolitej płaszczyzny- jak w fotografii z oczkiem wody w środku równomiernej struktury z wyschniętego, spękanego błota, tej z niezwykłym „okiem”, ukształtowanym z wyższych zarośli na tle pola, zrytmizowanego bruzdami orki, czy tej z małą wysepką na środku wody, otoczoną promieniami z ulotnych śladów startujących do lotu ptaków. „Poluje” na efektowne kolorystyczne fragmenty, z których, umiejętnie kadrując, czyni główne elementy kompozycji. Najpiękniejsze z nich to te, eksponują głębie i rozmaitość kolorów wody, smug różnokolorowych skał, bogactwo odcieni zieleni i rozżarzonych jesiennych kolorów lasów czy cieniowaną szarością, biel lodowców.
Konsekwencją zarówno kadrowania, jak i treściowego przesłania fotograficznych obrazów Piotra Krupy przywodzi na myśl słowa Bernarda Descamps1: Fotografia jest w rzeczywistości autoportretem, wewnętrznym obrazem rzuconym na przedmiot czy też na codzienną rzeczywistość, których zwyczajowe znaczenie zostaje w ten sposób zmienione. Podróżuje, by spotkać się z samym sobą, by odnaleźć obrazy, które są we mnie, i które niestrudzenie staram się odsłaniać.
Odnosi się wrażenie, że Piotr Krupa wznosi się w przestworzach i szybuje z ptakami w tym samym celu…

Stanisława Zacharko
historyk sztuki, artysta fotografik, dyrektor BWA w Kielcach

Zapraszamy do fotorelacji z wernisażu:

[peg-gallery album=”http://picasaweb.google.com/data/feed/api/user/114396817731849723098/albumid/6380263381709313281?alt=rss&kind=photo”  ]