Zapraszamy Państwa serdecznie na kolejny wernisaż w Galerii Nierzeczywistej RSF już 29 maja w środę! Będziemy mieć zaszczyt gościć u nas fotoreporterkę Annę Lewańską. Wystawa pt. „Skutki uboczne”, która będzie u nas prezentowana to efekt pracy autorki ostatnich 20 lat. Uroczyste otwarcie odbędzie się o godz. 18:00 w środę 29.05.2024. Gorąco zapraszamy, naprawdę warto!

Anna Lewańska – jest absolwentką Studium Fotografii w Katowicach-Piotrowicach. Studiowała w Wyższym Studium Fotografii w Jeleniej Górze oraz Instytucie Twórczej Fotografii w Opawie.

Nie jest jej obca żadna dziedzina fotografii. Najbardziej lubi portretować ludzi, ponieważ ceni sobie kontakt z drugim człowiekiem, jednakże tak samo dobrze czuje się w fotoreportażu i w szeroko pojętej fotografii ulicznej. Fotografuje, żeby podzielić się historiami, żeby się wciąż uczyć i zrozumieć świat. Jej prace były wystawiane w kilkudziesięciu galeriach w Polsce, Australii, Irlandii i we Włoszech. Brała udział w wielu projektach fotograficznych. Ania podczas swoich podróży fotografowała w niemal pięćdziesięciu krajach. Kiedy pada pytanie czym jest dla niej fotografia, najchętniej odpowiada cytatem z Elliotta Erwitta: „Fotografia to sztuka obserwacji. Sztuka znajdowania czegoś ważnego w zwykłych rzeczach. Ma niewiele wspólnego z tym co widzimy, ale wszystko z tym jak na to patrzymy”.

Przez siedem lat była fotoreporterem i fotoedytorem „Gazety Wyborczej”. Ciekawość świata jednak zwyciężyła i w 2004 roku wyjechała do Australii. Pobyt na Antypodach zaowocował setkami zdjęć i współpracą z agencją fotograficzną Endeavour Photographics. Po czterech latach zdecydowała się na powrót do Polski. Podróż powrotna trwała pół roku i okazała się kolejną fotograficzną przygodą. Zdjęcia z tej podróży były pokazane na wystawie pt. „27 tysięcy kilometrów do domu” w Centrum Kultury Katowice. W tym samym miejscu w 2021 roku Anna miała przyjemność uczestniczyć w zbiorowym projekcie fotograficznym „W lustrze fotografii. O fotografii na Śląsku po 2010 roku.” ze swoją wystawą zdjęć reportażowych.

Obecnie pracuje jako fotograf freelancer i jako fotoreporter współpracujący z Gazetą Wyborczą. Rok 2020 zaowocował najważniejszą do tej pory nagrodą;

I miejsce w kategorii Ludzie, zdjęcie pojedyncze w konkursie Grand Press Photo.

Prace Anny Lewańskiej można oglądać na stronie: www.annalewanska.com i na blogu: www.annalewanska.blogspot.com

O wystawie tak pisze sama Autorka:

Fotografie, które znalazły się na wystawie pt. „Skutki uboczne”, to efekt pracy ostatnich 20 lat, w dużej części spędzonych w drodze. Od Nowej Zelandii po Polskę – miejsca, ludzie, nastroje. Zawsze, oprócz popularnej „cyfrówki” towarzyszył mi klasyczny aparat na klisze 24×30 lub 6×6. Bo tak samo istotne, jak odmienność tematyki, jest dla mnie używanie różnego sprzętu i formatów. Czasem warto poświęcić wygodę aparatu cyfrowego dla efektu jaki dają aparaty małoobrazkowe, dwuobiektywowe, stare aparaty z wyciąganym mieszkiem, formaty: 6×6, 6×7, 6×9, a nawet camera obscura. Najbliższy mi jest format 6×6 – prowokuje umysł do innego postrzegania świata, a co za tym idzie innego kadrowania i innego podejścia fotografowanych osób. Zaproszenie na tę wystawę sprawiło, że po prawie 20 latach sięgnęłam po zaprezentowane tu zdjęcia. Mam nadzieje, że ich oglądanie sprawi Państwu taką samą radość, jaką ja miałam podczas ich tworzenia. 

Jeszcze raz gorąco Państwa zapraszamy na spotkanie z samą Autorką i jej wspaniałymi pracami. Do zobaczenia w środę 29 maja!

Zapraszamy serdecznie na uroczyste otwarcie wystawy Kamili Sammler pt. „jaCień„, które odbędzie się w sobotę 9 marca 2024 r. o godzinie 18:00 w Galerii Nierzeczywistej RSF w Rzeszowie.
Na wernisaż zapraszamy wraz z Autorką, która zaszczyci nas swoją obecnością. Będzie możliwość dyskusji o wystawie, fotografiach, poznaniu Artystki osobiście.

Kamila Sammler ukończyła Wydział Aktorski PWST w Krakowie. Związana jest z teatrami Kalisza, Łodzi, Wrocławia, Poznania i Warszawy.
Jest aktorką teatralną, filmową i telewizyjną, scenarzystką, wykładowcą sztuki aktorskiej, fotografką, kuratorką wystaw fotograficznych, podróżniczką i producentką teatralną.
Od 2014 roku członkini rzeczywista ZPAF. W 2019 roku otrzymała tytuł doktora w dziedzinie sztuki, dyscyplinie sztuki filmowe i teatralne w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Filmowej i Teatralnej w Łodzi.
Wykłada w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi, współpracuje z PWSFTViT w Łodzi.
Projekty fotograficzne łączy i często prezentuje razem z teatralnymi (np. wystawa jaCień i monodram Cień).
Kamila Sammler na swoim koncie ma wiele wystaw indywidualnych i zbiorowych oraz nagród w konkursach fotograficznych, zarówno tych na arenie polskiej, jak i zagranicznej (m.in. konkurs Portret w Trzciance, Definicja Przestrzeni- Międzynarodowe Biennale Krajobrazu w Kielcach, TIFA Tokyo International Foto Awards i wiele innych).
Kuratorem wystawy „jaCień” jest prof. Sergiusz Sachno, a sama wystawa prezentowana była w wielu prestiżowych galeriach w Polsce, m.in. Starej Galerii ZPAF w Warszawie,
Małopolskim Ogrodzie Sztuki w Krakowie, Teatrze Wielkim w Łodzi, Galerii Pustej w Katowicach i wielu innych. Więcej informacji i Artystce: https://kamilasammler.art

O wystawie „jaCień” pisało wielu, m.in. Piotr Komorowski i Aleksander van Lavnik
[…] Fotograficzne obrazy Kamili Sammler są atrakcyjne dla miłośnika formy: kompozycje są znakomite, zaś dynamika kadrów zaprasza oko do permanentnej pracy, po to jednakże, by przygotować grunt pod głębszą analizę, bowiem nie dekoracyjność jest jedynym, czy podstawowym elementem zestawu, który autorka opatrzyła znaczącym tytułem Ja – cień.

To, co istotnie wyczuwam, to emocje związane mocno z jej osobistym (także uwarunkowanym uprawianą profesją) sposobem przeżywania świata. W istocie mamy do czynienia z teatrem cieni prezentującym serię autoportretów, które poprzez swoje niedopowiedzenie i ulotność tym bardziej intrygują, w sposób oczywisty ilustrując jedną z kluczowych kwestii filozoficznych nawiązujących do rozróżnienia pomiędzy bytem a byciem. Artystka zdaje się zadawać pytanie: kim jesteśmy w swojej cielesności, zagradzając drogę światłu i na chwilę – moment – zaznaczając w świecie widzialnym swoją obecność?
Skoro każda chwila umiera, to tym bardziej przemija ulotna wizja cienia, który będąc jawnym dowodem na istnienie swojej przyczyny, w żaden substancjonalny sposób nie daje się ująć jakiejś potwierdzającej formule ontologicznej. Cień jest bowiem tylko przelotnym wrażeniem optycznym, efemerycznym, nietrwałym fantomem w realnym świecie formy i materii. […]
Spośród wielu możliwych interpretacji tego zestawu nasuwa mi się skojarzenie z archetypem szamanki, oddającej się rytuałom, hermetycznym ceremoniałom zaślubin z Ziemią. Następuje utożsamienie z naturą, powrót do jedni; nie jest wszak człowiek niczym innym jak obdarzonym świadomością fragmentem wirującej planety, cząstką kosmosu oglądającego samego siebie, elementem zaprogramowanym już w fazie wielkiego wybuchu. Ziemia w języku polskim to rodzaj żeński. Ta Ziemia jest budulcem naszego ciała. Urodziła nas, ale także, jak mówi chrześcijańska formuła: z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. […]
Piotr Komorowski (fragmenty tekstu „Obrazy i idee“ towarzyszącego wystawie)

[…] Kamila Sammler potraktowała cień zgoła inaczej. Przypisała cieniowi role w dwóch, zupełnie od siebie niezależnych, obszarach, rozpięła między nimi nić i balansuje na niej w kolejno odkrywanych fotografiach. Pierwszy z tych obszarów dotyczy wizualnie postrzeganej zawartości utworu i nie wykracza poza niego. Podkolorowanie całej fotografii odrealnia ją a podobny odcień cienia i tła powoduje osłabienie wrażenia „obcości” plamy cienia na tle. Owa kolorystyczna nienaturalność sprzyja „oderwaniu” cienia od jego źródła i zbliżeniu z tłem. Podobny kształt cienia i tła, ich dynamika i odpowiedniość, zbliżają i zespalają cień z tłem ostatecznie. Drugi obszar nie dotyczy już tylko treści uchwyconych w kadrze i wzbogacony jest o poczucie istnienia postaci, będącej źródłem cienia i umiejscowionej poza ramami utworu. Artystka nadaje cieniowi swoistą rolę pośrednika i spoiwa pomiędzy postacią spoza kadru a materią, na którą ów cień pada. Kształt cienia i ukryta w nim dynamika harmonijnie komponują się z podłożem w sposób zachęcający do interpretowania ich jako odbicia stanu psychofizycznego postaci spoza kadru. Prace Kamili Sammler wypełniają znamiona utworu decentrystycznego, posiadając zdolność objawiania się w sposób dwojaki, z których jeden polega na interpretacji jedynie tego, co zawiera się w obrębie fotografii, a drugi polega na odnajdywaniu poza kadrem centrum znaczeniowego. […]
Aleksander van Lavnik (fragmenty tekstu „pierwiastki śladowe“, towarzyszącego wystawie)

Zapraszamy na wyjątkową wystawę i spotkanie z samą Autorką.
Sobota 9 marca godzina 18:00 Galeria Nierzeczywista RSF